The World of Chemistry...

polimerazı istemek bile bir çare değil...

Hayat ne tuhaf dimi... İnsan bazı zamanlar beynini çok yönlü kullanabilirken bazı zamanlarda ise tekdüzelikten çıkamıyor ne kadar istese de... Çünkü beyni öyle alışılmış durumlara odaklamışız ki beynimiz yeni düşünceleri sanki immun sistemde olduğu gibi farklı bir durum olduğunda onu yabancı bir maddeymiş gibi algılar duruma geliyor. Aslında bizim için gerekli olan tek şey polimeraz enzimleri.

Bildigimiz gibi polimeraz enzimleri polimerik uzun içerikli biyolojik reaksiyonlarda kataliz görevi gören yönetici durumundadırlar. Polimerazlar sadece etki edebildikleri spesifik reaksiyonlarda iş başı yapıyorlar ama istediğimizde kendi amaçlarımızda kullanabileceğimiz bir polimerazımız olsa keşke...

Bu durumu en başta çok çekici görüp istemek yanlış gibi görünmüyor. Mesela, öyle bir polimeraz enzimi olmalı ki isteyipde değiştiremediğimiz düşünceyi belirleyen beynin herhangi bir lobunu kodlayan veya çoğalma gösteremeyen gene öyle bir etki etsin ki beynin istemsiz kalan bölümünü aktifleştirsin... Yani bizi farklı düşüncelere götürsün ve yeni şeyler düşünmeye açsın =)

Böyle düşünmek güzel ama bu zor gibi görünüyor. Söylediğimiz gibi enzimler spsifik çalışıyor ve hep aynı işleri görüyor. DNA polimeraz enizmi işlev yaparken hep aynı bazları eşliyor. Biyokimyasal reaksiyonlarda katalizci enzimlerimiz de aynı şekilde bizim gibi tekdüzeliğe devam ediyor... Aslında her durumda her zaman herşey kendi amacına göre işlemler yapmak zorunda gibi :(

Değişime çare bulmakta fikirler tükenmiyor fakat çare bulamasakta değişimi değiştirmede değişiklik yapana kadar değişimi hissettiren değişikliklere değer verip düşünmek dilğiyle ....  

son cümle çok abartılı oldu galiba =))